Graphic Detour
Tod Hanson and Vlisco
Vluchtige ontmoetingen
Text (in Dutch) Harmen Liemburg for Items 5/2011.
Graphic Detour – Crossing Borders in European Design
Graphic Design Museum, June 11 June – November 27, 2011
Bijna alles wat we kunnen bedenken kan worden ondersteund door het gebruik computers. De huidige technologie stelt iedereen in staat om te ontwerpen. Een gebrek aan vakmanschap is geen obstakel meer, maar goede ideeën des te meer. Bij ‘echt’ grafisch ontwerpen gaat het tegenwoordig om een originele aanpak, om anders denken, aldus de inleiding van het door Erik Kessels samengestelde Graphic Detour.
De tentoonstelling ‘viert’ de diversiteit van een gebied waarvan de grenzen met aanpalende vakken als mode, kunst, fotografie, architektuur en reclame steeds vager worden. De nieuwe grafisch ontwerpers zijn volgens het GDM pioniers die zich onderscheiden door hun ideeën, en als vanzelfsprekend verschillende media door elkaar gebruiken. Om deze ontwikkeling te stimuleren, koppelt Graphic Detour een aantal van deze ‘creatieve denkers’ via een blind date aan een bedrijf, die allen in hun eigen gebied als innovatief bekand staan. De ontmoetingen ‘kunnen ons wel eens de weg wijzen naar iets volledigs nieuws’. Dat belooft wat.
Na binnenkomt is de eerste indruk die van een traditionele beeldende kunst show: witte sokkels, clusters met werk, de obligate bordjes en lcd schermpjes. Wie niet bekend is met de aktiviteiten van de deelnemers moet zoeken: wat is bestaand werk, wat de uitkomst van de blind date? Korte filmpjes met vooral talking heads lichten de ontmoetingen tussen ontwerpers en bedrijven toe, maar veel wijzer wordt je er niet van. Waar is de spanning en de chemie (of het gebrek er aan) van de ontmoeting tussen deze wildvreemden? Wat gebeurde er op de werkvloer? Al snel ontstaat de indruk dat de ontwerpers voornamelijk hun ‘ding’ hebben kunnen doen, met het bedrijf in de rol van uitvoerder. De samenwerking tussen ontwerper/kunstenaar Tod Hanson en producent van modestoffen Vlisco pakt goed uit. De prachtig gedrukte stof/filmstrook waarin de harde lijngrafiek van Hanson vermelt door de industriële batiktechniek, lijkt voortgekomen uit een bundeling van krachten. Het is het sterkste werkstuk in de tentoonstelling.
Hier en daar borrelt wat frustratie naar boven. De Geus jachtbouw bijvoorbeeld, had zich meer voorgesteld van de samenwerking met het collectief Fuel, dat zich er bij dit project met een bijna onverholen desinteresse vanaf heeft gemaakt. Koen Taselaar laat Metaalplan een alfabet uit staal vervaardigen dat – hoewel technisch misschien knap – echt nergens de kwaliteit haalt van zijn gedetailleerde pentekeningen. Het voelt een beetje als een moetje, dan doe ik dít maar. Hoe leuk of lollig (zoals de totems uit Jamin snoep van Damien Poulain) ook, bij andere projecten is een soortgelijke willekeurigheid of oppervlakkigheid merkbaar. Het idee om ontwerpers en kunstenaars te koppelen is prachtig, maar vraagt misschien een langere tijdspanne. In deze show ligt de nadruk bijna volledig op het werk van de ontwerpers, maar waarom geen opzet waarin de bedrijven gelijkwaardig zijn? En is het proces niet boeiender om naar te kijken dan affe werkstukken? Hopelijk is Graphic Detour de start van een reeks ontmoetingen. Volgend jaar weer, min de ronkende teksten, en mét een zwaardere redaktie en begeleiding van de organisatoren.