Emigre No. 70
Terugblik op de Revolutie: Emigre No. 70
Text (in Dutch) Harmen Liemburg for Items 2/2011
Nu een beetje ontwerper minstens één 3 Ghz 27 inch iMac met high speed internet op z’n bureau heeft staan, compleet met scanner, full color printer en een iPhone, is het makkelijk te vergeten hoe de zogenaamde Desktop Revolution ooit halverwege de jaren tachtig in gang is gezet.Ver weg van het trendbepalende New York begonnen de Nederlandse fotograaf/vormgever Rudy Vanderlans en zijn vrouw, letterontwerpster Zuzana Licko, vanuit Berkely in Noord Californië met Emigre. Om de hoek, in Silicon Valley was zojuist de eerste Apple Macintosh geïntroduceerd, terwijl in plaatsen als Valencia, California en Bloomfield Hills, Michigan op het California Institute of the Arts en Cranbrook Academy werd geëxperimenteerd met een nieuwe benadering van het grafisch ontwerpvak. Het was een spannende tijd waarin oude regels overboord werden gezet, en verhitte debatten plaatsvonden tussen de voor- en tegenstanders van de mogelijkheden die de nieuwe gereedschappen boden. Emigre stond middenin die veranderingen en droeg er zelf aktief aan bij.
Tussen 1984 en 2009 maakten Vanderlans en Licko 69 nummers, die steeds anders waren vormgegeven, en waarbij ook het formaat regelmatig wijzigde. Toen nog onbekende namen als David Carson, Jeff Keedy, Ed Fella en the Designers Republic kregen er alle ruimte om hun ideeën te ontvouwen. Emigre was een platform voor experimenten, een laboratorium voor nieuwe ideeën dat je als jonge ontwerper absoluut gezien móest hebben. Hoewel de Macintosh een enorme verruiming van de mogelijkheden gaf, zat de nieuwe vrijheid vooral in het feit dat het hele proces waarvoor vroeger een leger aan lithografen, zetters, drukkers en anderen nodig was om van een idee tot een fysiek resultaat te komen, nu door de ontwerper in eigen beheer kon worden gehouden. Het was een voorbode van de Do It Yourself mentaliteit die voor de huidige internet generatie volkomen vanzelfsprekend is geworden.
De eerste nummers van Emigre geven met hun brokkelige letters, gemaakt op de eerst Apple Classic (een schattig zwartwit beeldschermpje, geheugen nog gedefinieerd in Kilobytes, te laden via een floppy disk) en zeer gebrekkige, pre-PostScript printers, een goed beeld van de toen beschikbare techniek. Vanuit deze beperkingen, of beter, mogelijkheden probeerde Emigre als één van de eersten de Macintosh te integreren in het ontwerpproces, en was het blad tevens een showcase van de door Licko ontwikkelde lowres lettertypes zoals Senator, OaklandEight en EmigreTen. Later werden daarnaast typografische produkten van andere ontwerpers uitgebracht, maar ook muziek. In het ruim twee kilo wegende The Look Back Issue kijkt Vanderlans via dagboeknotities, opnieuw afgedrukte essays en reprodukties van covers en spreads terug op die opwindende periode van digitaal pionierswerk waarin alles mogelijk leek. Het MOMA in New York kocht enige tijd geleden een complete set dat een jaar lang permanent ten toon werd gesteld. Juist omdat aan die prachtige oude nummers (indertijd vaak al slecht verkrijgbaar) allang niet meer te koop zijn, was het uitbrengen van dit boek voor iedereen die even niet die kant op gaat, een waardevol initiatief.
Emigre No. 70, The Look Back Issue
Rudy Vanderlans, 2009
514 pp, full color, 600 illustraties, engelstalig
Gebonden, hardcover
Plus CD-Rom met muziek en videos, brochure met vurige lezersbrieven en een poster
Uitgave Ginko Press, Berkely
ISBN 978-1-58423-367-1
Euro 52,90